« بسمِ رَبّ الشُّهداءِ و الصّابِرین»
گرفت خرمن ما را لهیب دافعه ها
زبان گشوده به ما آتش مرافعه ها
شکست زمزمه ی نور در شب تاری
گذشت موعد هربار خویشن داری
به گوش آینه ها بانگ سنگ می آید
به هر طرف بروی بوی جنگ می آید
دهان آینه را باز ، بسته می خواهند
و شیشه ی دل ما را شکسته می خواهند
و خون کنند ز دامان عاشقان جاری
به خواب مرگ اسیران...به جرم بیداری!
شروع تفرقه در قوم کارشان بودست
همان قبیله که وحدت شعارشان بودست
سرود صلح کنون در حجاز می خوانند
جماعتی که فرادی نماز می خوانند
...
برادرم! چه شکسته چه ایستاده بمان
میان همهمه ی شب تو مرد جاده بمان
بدان توحش طوفان تمام خواهد شد
دروغ شوکت دزدان تمام خواهد شد
«گریزد از صف ما هرکه مرد غوغا نیست
هر آن که کشته نشد از قبیله ی ما نیست»*
قسم به چرخش دوران،به روزگار قسم
به آخرین رجز روز کارزار قسم
فقط نه کوخ شما سال هاست تاریک است
به صبح کاخ نشینان غروب نزدیک است
.
.
فقط نه کوخ شما سال هاست تاریک است
به صبح کاخ نشینان غروب نزدیک است
شاعر: رضا سهرابی
*بیتی از نظیری نیشابوری
*شعر با اندکی اصلاح مواجه شد و چند بیت آن حذف گردید.