«یا حَبیبَ مَن لا حَبیبَ لَه»
با این که شاید این تارنما متروکه ترین و بی مخاطب ترین تارنمای دنیا باشد اما سلام...
خوبین ان شاءالله؟
این روز ها که همه در شبکه های مجازی مختلف غرق شدن و سر به زیر تر از قبل به گوشی هاشون چشم دوختن من اومدم تا حرفامو این جا بزنم...برای کسی که نیست.
عیبی نداره،خودم که هستم...
می نویسم...
هر چی فکر می کنم یادم نمیاد که سال 94 چطوری شروع شد اما...حتما یادم می مونه که چقدر عجیب تموم شد...!
از همسفر شدن با استاد مودب در یک مسیر کوتاه و پرارزش و بعد از اون دیدار با امام امت در ایام فاطمیه«س» بگیر تا اون خواب...
اون خواب عجیب...
و جهادی که پیش روست و شمشیری که برنده نیست...
باید قدر خودم رو بدونم،باید بیشتر مراقب خودم باشم،باید حواسم به خودم بیشتر باشه...
که (من عرف نفسه فقد عرف ربه)
حضور امروزم در کربلای ایران،شلمچه و تلنگر اون سگ رو هم باید در امتداد رخدادهای عجیب سال قبل بدونم...نباید مغرور بشم،غرور سمّه
آخ که چقدر با خوف و رجا حرکت کردن سخته...!
احساس می کنم دارم پوست میندازم
دارم کم کم تغییر می کنم،یه تغییر مثبت
برا همینه که می گم باید بیشتر مراقب خودم باشم...دارم کم کم عوض میشم
یا شاید اغراق نباشه اگه بگم دارم شکل می گیرم.
شهدا کمک می کنند...مطمئنم...ایمان دارم که تا همین جا هم کمک اهل بیت و شهدا بوده...
دعام کنید...
این هم دکلی که شاید یک روز دیده بانی از آن بالا رفته و دیگر پایین نیامده...این گونه آسمانی می شوند بعضی ها
و امروز این دکل فقط از آسمان به زمین راه دارد.
1395/1/13
شلمچه/سیزده به در/تنها
«یا فاطمة الزهراء سلام الله علیها»
پس به همين دليل ازتون ممنون ميشيم که سوالات غيرمرتبط با اين مطلب را در انجمن هاي سايت مطرح کنيد . در بخش نظرات فقط سوالات مرتبط با مطلب پاسخ داده خواهد شد .